Nie, to nie był dinozaur, to był pterozaur, który wyróżnia się charakterystycznym grzebieniem czaszki.
Tupandactylus można wymówić jako Too-pan-dak-ty-lus.
Tupandactylus to rodzaj wymarłego gatunku pterodaktyloidalnych pterozaurów tapejarid.
Uważa się, że stworzenia te istniały w okresie od aptii do albu we wczesnej kredzie, 112 - 122 miliony lat temu!
Paleontolodzy oszacowali, że ten pterozaur wyginął 112 milionów lat temu po tym, jak istniał na Ziemi przez 10 milionów lat!
Szacuje się, że te pterozaury istniały we wczesnej kredzie w Ameryce Południowej, ponieważ ich szczątki kopalne odkryto z formacji Crato w Brazylii.
Te pterozaury żyły w środowisku morskim, które spełniało ich wymagania żywieniowe. Spekuluje się również, że T. navigans mógł żerować na lądzie, ale nie jest to jeszcze potwierdzone. Uważa się również, że chociaż potrafiły latać, wybierały latanie na krótkie odległości tylko wtedy, gdy musiały unikać drapieżników i spędzały większość czasu na ziemi.
Zakłada się, że te pterozaury latały w stadach i współistniały z dinozaurami, takimi jak Irritator i innymi pterozaurami, takimi jak Ornithocheirus.
Długość życia tego pterozaura nie została jeszcze oceniona przez naukowców.
Uważa się, że te pterozaury rozmnażały się poprzez składanie jaj. Uważa się również, że przeszli przez rytuały zalotów, które obejmowały ich herb!
Tupandactylus to rodzaj składający się z dwóch gatunków, które mają grzebienie o innym kształcie. Zakłada się, że mogli sygnalizować sobie nawzajem przez te herby, tak jak tukany wykorzystują do tego swoje rachunki. Charakteryzują się charakterystycznym grzebieniem czaszki, który składa się z miękkiej tkanki i kości. Na pysku znajdował się również półokrągły grzebień. Gatunek T. Imperator posiadał parę kości wystających do tyłu, za głowę. Gatunek T. navigans nie posiadali tych kości i zamiast tego mieli bardziej pionowy grzebień. Zaobserwowano również, że te grzebienie kostne były znacznie bardziej rozciągnięte ze względu na obecność materiału keratynowego. Herb T. navigans wznosił się jak żagiel kopuła na szczycie czaszki i był najbardziej charakterystyczną cechą tego pterozaura i miał wysokość 3 stóp (1 m). Istnieją również dowody na obecność zrogowaciałego dzioba na czubkach szczęk. Uważa się, że był to pierwszy pterozaur, który rozwinął dziób bezzębny. Szacuje się, że rozpiętość skrzydeł wynosi 5-6 m! Zakłada się, że ciało było szaro-czarne, z białą głową, niebieską stroną głowy i jaskrawoczerwonym grzebieniem.
Całkowita liczba kości posiadanych przez to stworzenie z okresu wczesnej kredy nie została jeszcze oszacowana. Wygląd został oparty na czterech okazach czaszki Tupandactylus, żuchwy, bezzębnym dziobie z kostną podstawą i czubku głowy. Grzebień był podtrzymywany przez parę kostnych rozpórek i zakłada się, że został wykonany z miękkiej tkanki, takiej jak keratyna.
Zakłada się, że te zwierzęta były dość głośne, komunikując się ze sobą za pomocą szeregu dźwięków i pisków podobnych do mew. Zakłada się również, że komunikowali się przez swoje herby.
Wielkość Tupandactylus nie została jeszcze w pełni oceniona. Wiemy jednak, że rozpiętość skrzydeł Tupandactylus wynosiła około 16,4-19,6 stóp (5-6 m). Jego charakterystyczny grzebień został oszacowany na 3 stopy (1 m) długości!
Uważa się, że ten pterozaur był aktywnie mobilny podczas swojego istnienia. Zbadano, że był zdolny do latania i wykonywał krótkie loty, aby unikać drapieżników. Szacuje się, że potrafiły szybować sprawnie, podobnie jak albatros, i miały zdolność wykonywania ruchów podobnych do nietoperza. Zakłada się, że potrafił unieść skrzydła i płynąć jak statek. Chociaż uważa się, że są niezwykle zwinne, zakłada się, że większość czasu spędzali na lądzie ze względu na szyję, długie kończyny przednie i duży grzebień. Podobny do steru, duży żagiel obecny na jego głowie działał jak narząd zmysłów, podobnie jak komputer pokładowy współczesnego samolotu, pomagając mu w zwrotności.
Szacuje się, że to zwierzę ważyło około 130 funtów (58,9 kg).
Przyrostek terminu dinozaur to saurus dla mężczyzn i saura dla kobiet.
Dziecko tego wczesnokredowego dinozaura można nazwać pisklęciem lub osobnikiem młodocianym.
Uważa się, że ten gad był rybożercą. Przypuszcza się wiele strategii żywieniowych, ale powszechnie uważa się, że dieta Tupandactylus składała się z ryb złowionych z oceanu. Zbadano również, że chociaż większość czasu spędzał na ziemi, potrzebował krótkich lotów, aby uniknąć potężnych drapieżników.
Zakłada się, że te pterozaury nie były tak agresywne jak inne teropody i ornitopody, które z nimi współistniały. Zakłada się, że były rybożercami i nie żerowały na innych zwierzętach.
Rodzaj Tupandactylus ma młodszy, obiektywny synonim znany jako Ingridia!
Tupandactylus został nazwany przez paleontologów Campos i Kellner. To znaczy palec Tupan i był trzymany na cześć boga piorunów Tupi!
Gatunki z rodzaju Tupandactylus zostały pierwotnie umieszczone pod rodzajem Tapejara. Jednak późniejsze badania sugerowały, że gatunkom z rodzaju Tapejara należy przypisać własny rodzaj, co doprowadziło do powstania Tupandactylus.
Tutaj, w Kidadl, starannie stworzyliśmy wiele interesujących, przyjaznych rodzinie prehistorycznych faktów o zwierzętach, które każdy może odkryć! Aby uzyskać więcej powiązanych treści, sprawdź te Zabawne fakty dotyczące Tupandactylus oraz thalassomedon fakty dla dzieci.
Możesz nawet zająć się w domu kolorowaniem w jednym z naszych Darmowe kolorowanki do wydruku Tupandaktyl.
Zdjęcie pierwsze: Susanne Henßen, Darmstadt, Niemcy.
Obraz drugi autorstwa Nobu Tamury.
Pliozaur Ciekawe faktyJak wymawia się „pliosaur”?Imię Pliosaurus je...
Deinonych CiekawostkiJak wymawiasz „Deinonychus”?Straszliwy pazur D...
Chindezaur Ciekawe faktyJak wymawia się „chindezaur”?Chindesaurus w...