31 faktów o astronautach: osoba wyszkolona i wysłana przez ludzki lot kosmiczny

Słowo „astronauta” pochodzi od łacińskiego słowa „astron nauts”, które dosłownie oznacza gwiezdny żeglarz.

Jak cudownie jest pływać wśród gwiazd! Możesz być zaskoczony tym, że musisz nauczyć się rosyjskiego, aby zostać astronautą i wejść na pokład Międzynarodowej Stacji Kosmicznej!

Zgadza się: musisz umieć czytać instrukcje po rosyjskiej stronie, komunikować się i wiedzieć, co się dzieje. Bycie gwiezdnym żeglarzem to dużo pracy. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się o europejskiej agencji kosmicznej, pierwszym ludzkim wyścigu kosmicznym i wielu innych interesujących tematach.

Bardzo częstym pytaniem dotyczącym astronautów udających się na stację kosmiczną jest to, jak sikają? Jak korzystają z toalet? Po pierwsze, astronauci noszą pieluchy, znane również jako „odzież o maksymalnej chłonności”. Dlaczego skafandry kosmiczne mają pieluchy? To dlatego, że misje kosmiczne mogą być naprawdę nieprzewidywalne i nie można wszędzie robić kupy do toalety, więc trzeba to robić w pieluszce. Po drugie, astronauci są szkoleni w korzystaniu z toalet, które są w zasadzie wężem i wiadrem, każdy z próżnią. Toalety treningowe w NASA mają pod spodem kamery, więc wiesz, że dobrze się ustawiłeś.

Wszyscy wiemy o Neilu Armstrongu, który jako pierwszy człowiek chodził po Księżycu. Ale czy wiesz o pierwszej astronautce? Walentyna Tereshkova, rosyjska kosmonauta, była pierwszą kobietą w kosmosie, która poleciała na Wostok 6 16 czerwca 1963 roku. Ponadto Sally Ride była pierwszą Amerykanką, która odbyła podróż w kosmos 18 czerwca 1983 roku. Była członkiem misji wahadłowca kosmicznego jako astronauta. Jej praca polegała na obsłudze ramienia robota. Użyła ramienia, aby pomóc w wystrzeleniu satelitów na orbitę. W 1984 ponownie poleciała na promie kosmicznym. Inne kobiety, które ustanowiły rekordy w historii kosmosu, to Mae Jemison (pierwsza Afroamerykanka w kosmosie), Susan Helms (pierwsza członkini załogi na pokładzie stacji kosmicznej), Jessica Meir i Christina Koch (część pierwszego żeńskiego spaceru kosmicznego) oraz kilka inni.

Jest też niedoceniony bohater, Michael Collins, często zapomniany astronauta na Apollo 11, który czeka na powrót swoich członków załogi z powierzchni Księżyca i nie chodził samotnie po Księżycu. Po przeczytaniu tych faktów o astronautach jako podróżnikach kosmicznych, sprawdź także misję kosmiczną Apollo 13 i całkowicie kobiecy spacer kosmiczny.

Zagrożenia dla zdrowia wynikające z podróży kosmicznych

Od 2000 roku trwa nieprzerwany wyścig kosmiczny między 18 różnymi krajami. Od czasu do czasu astronauci trafiali na Międzynarodową Stację Kosmiczną (ISS) w ramach programu kosmicznego. Amerykański astronauta Mark Kelly posiada rekord najdłuższego nieprzerwanego pobytu na ISS, który trwał prawie rok.

Jednak podróż w kosmos ma swoje koszty. Koszt tutaj obejmuje zagrożenia dla zdrowia, które można wymienić jako uszkodzenie DNA, zmiany ciśnienia krwi, utratę kości i utratę mięśni. Większość z nich spowodowana jest szkodliwym promieniowaniem, a reszta mikrograwitacją.

Eksperci badający te zagrożenia dla zdrowia w NASA twierdzą, że nie ma 100% skutecznego sposobu na zabezpieczenie wrażliwa ludzka skóra na niektóre rodzaje promieniowania, zwłaszcza podczas długich podróży, takich jak podróż do Mars. Jeden rodzaj promieniowania może pochodzić z "galaktycznych promieni kosmicznych". Promienie te mogą narazić ludzi na zwiększone ryzyko chorób serca, raka, zaburzeń ośrodkowego układu nerwowego i ostrego zespołu popromiennego. Dodatkowe ryzyko może być związane z utratą snu, problemami z rytmem dobowym i przeciążeniem pracą. Są to zagrożenia, mimo że astronauci mają specjalny sprzęt, który umożliwia podróżowanie przez długi czas. Wszyscy uczą się podstawowych nauk fizycznych, a także obsługi sprzętu w samolotach odrzutowych.

Jedzenie i napoje astronauta

Astronauci spożywają teraz zróżnicowaną dietę, podobną do tej, jaką jemy tu na Ziemi. W menu na pokładzie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS) dostępnych jest ponad 100 rzeczy, od warzyw i owoców po gotowe posiłki i desery.

Są nawet przyprawy, takie jak ketchup i musztarda. Serwowane są trzy posiłki dziennie, a przekąski można spożywać w dowolnym momencie, dzięki czemu astronauci spożywają co najmniej 2500 kalorii każdego dnia. Zespół misyjny przygotowuje te potrawy, które są zabierane w kosmos, a astronauci często wybierają z menu. Naukowcy opracowali nowatorskie metody pakowania i przygotowywania warzyw i posiłków, aby umożliwić astronautom przebywanie w kosmosie przez dłuższy czas.

Naukowcy i Mission Control wybierają do transportu produkty spożywcze, które są lekkie, pożywne i łatwe do spożycia.

Świeża żywność, w tym owoce i warzywa o dwudniowym okresie przydatności do spożycia, jest chłodzona na pokładzie statku kosmicznego i natychmiast spożywana, aby zminimalizować psucie się. Te rodzaje żywności są dostarczane w celu utrzymania wysokiego morale, ponieważ witaminy i składniki odżywcze można uzyskać w inny sposób.

Promieniowanie jonizujące stosuje się do obróbki mięsa i produktów mlecznych przed ich zapakowaniem. Wydłuża to okres trwałości towarów i minimalizuje ryzyko skażenia mikrobiologicznego.

Pokarmy o średniej wilgotności zawierają niewielką ilość wody (wystarczającą, aby zapobiec rozwojowi drobnoustrojów) i są miękkie w dotyku. Są one wytwarzane metodami takimi jak solenie czy suszenie na słońcu i nie wymagają dodatkowego przygotowania.

Orzechy, herbatniki i batony czekoladowe są przykładami żywności w postaci naturalnej, która jest łatwo pakowana i gotowa do spożycia.

Usuwanie wody z jedzenia lub napojów utrudnia namnażanie się bakterii, wydłużając okres przydatności do spożycia produktu i zmniejszając ryzyko zepsucia. Gdy astronauci są gotowi na posiłek, do tych produktów przywracana jest woda.

Jurij Gagarin był pierwszym człowiekiem w kosmosie i pierwszym, który zjadł w kosmosie w 1961 roku. Yuri jadł pastę z wątroby i wołowiny z aluminiowej tuby, wciskając ją do ust na pokładzie Vostok 1 12 kwietnia 1961 r. Deser był sosem czekoladowym, a to jedzenie spożywano w ten sam sposób.

Picie płynów w kosmosie wymaga od astronautów zasysania płynu z torby przez słomkę, ponieważ dzięki mikrograwitacji woda odpłynęłaby z pojemnika. Wąż niskociśnieniowy służy do uzupełniania tych worków na stacjach wodociągowych. Edwin „Buzz” Aldrin jest jedynym astronautą, który spożył alkohol w kosmosie, a konkretnie na Księżycu. Zanim Aldrin i Armstrong opuścili Księżyc, Aldrin ukończył Komunię Świętą, gdy moduł księżycowy Apollo 11 usiadł na powierzchni Księżyca.

Insygnia astronautów

Aby zostać astronautą, pierwszym krokiem jest zrozumienie procesu, który sięga roku 1959, kiedy wojsko wybrało pierwszych astronautów. Najwcześniejsi astronauci byli wojskowymi z doświadczeniem w lataniu samolotami odrzutowymi i posiadali uprawnienia inżynierskie. Przeczytaj kilka interesujących faktów o astronautach, podróżnikach kosmicznych.

Aby zmieścić się w statku kosmicznym Mercury, astronauci musieli mieć mniej niż 1,8 m wysokości. Eksploracja kosmosu wymaga wiedzy naukowej i umiejętności jej zastosowania, oprócz umiejętności latania i inżynierii. W rezultacie NASA zaczęła szukać naukowców, którzy mogliby zostać astronautami w 1964 roku. Doktorat w medycynie, inżynierii lub naukach przyrodniczych, takich jak fizyka, chemia lub biologia, był jednym z wymagań dla naukowców-astronautów w tamtych czasach.

Komisja Selekcyjna Astronautów bada i ocenia kwalifikacje każdego kandydata. W 2016 roku otrzymali rekordową liczbę 18 300 zgłoszeń. Następnie rada wybiera niewielką grupę najlepszych kandydatów na rozmowy kwalifikacyjne w NASA Johnson Space Center w Houston w Teksasie.

Około połowa osób, z którymi przeprowadzono wywiady, jest zapraszana z powrotem na kolejne rozmowy kwalifikacyjne. Z tej grupy wybierani są nowi kandydaci na astronautów NASA. Idą do Johnsona na szkolenie i spędzają następne dwa lata ucząc się podstawowych umiejętności astronautów takie jak spacery kosmiczne, zarządzanie stacją kosmiczną, latanie samolotami odrzutowymi T-38 i dowodzenie robotem ramię.

Ojczyzna Jurija Gagarina, były Związek Radziecki, podarowała mu miniaturową odznakę w stylu wojskowym wskazując, że był pilotem-kosmonautą ZSRR dwa dni po tym, jak został pierwszą osobą na świecie latającą w przestrzeń.

Pierwsze w swoim rodzaju urządzenie, które przedstawiało satelitę i statek kosmiczny na orbicie okołoziemskiej, zostało przekazane każdemu sowieckiemu kosmonaucie który latał w kosmosie do 1991 roku, a następnie, po małej rewizji, do każdego pilota-kosmonauty Federacji Rosyjskiej do Teraz.

W grudniu 1961 roku, osiem miesięcy po osiągnięciu Gagarina, Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych i Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych nadały skrzydła astronautów Alanowi Shepardowi i Virgilowi ​​Grissomowi. Oba urządzenia miały pośrodku pięcioramienną gwiazdę z trzema spływającymi promieniami przechodzącymi przez halo, symbol, który następnie zostać zmodyfikowany jako szpilka do klapy noszony przez astronautów NASA, ze złotą wersją dla tych, którzy odważyli się w przestrzeń.

Zaprojektowano dodatkowe urządzenia i szpilki, aby symbolizować różne podzbiory kosmicznych pasażerów w ciągu 60 lat po odsłonięciu tych pierwszych emblematów. Na przykład Brytyjskie Towarzystwo Międzyplanetarne zaprojektowało szpilkę w kształcie rakiety ku czci brytyjskich astronautów, podczas gdy Federalna Administracja Lotnictwa (FAA) przyznaje komercyjne skrzydła astronautów załogom lotniczym na pokładzie zatwierdzonego prywatnego statku kosmicznego w Stanach Zjednoczonych Państwa.

Jak wspomniano wcześniej, Narodowa Agencja Aeronautyki i Przestrzeni Kosmicznej (NASA) ukuła termin astronauta na określenie mężczyzn i kobiet, którzy byli szkoleni do lotu w kosmos.

Wcześniejszy opis stanowiska astronauty dotyczył obserwatora, osoby, która obserwowała i dokumentowała to, co się dzieje.

Astronauci specjalizujący się w misjach współpracują z pilotami przy eksperymentach, wystrzeliwaniu satelitów oraz konserwacji statków kosmicznych i sprzętu. Naukowcy, inżynierowie i lekarze wywodzą się z różnych dziedzin nauki, inżynierii i medycyny. Mogą też pełnić rolę instruktora astronautów, zachęcając młodzież do szukania kariery w programie kosmicznym Stanów Zjednoczonych.

Piloci i dowódcy promu kosmicznego i Międzynarodowej Stacji Kosmicznej nazywani są pilotami astronautami. Odpowiadają za misję, jej sukces, załogę i bezpieczeństwo lotu.

Symulator neutralnej pływalności służy do odtworzenia stanu nieważkości na Ziemi. Basen, na którym astronauci ćwiczą spacery kosmiczne pod wodą, jest jednym z symulatorów i sprzętu dostępnego w Johnson Space Center, aby przygotować astronautów do pracy w kosmosie.

Harmonogram wynagrodzeń rządu federalnego dla klas od GS-12 do GS-13 służy do obliczania wynagrodzeń cywilnych kandydatów na astronautów. Ocena przyznawana każdemu uczniowi jest oparta na jego osiągnięciach w nauce i doświadczeniu zawodowym. GS-12 zarabia obecnie 65 140 USD rocznie, a GS-13 zarabia do 100 701 USD rocznie. Kandydaci na wojskowych astronautów stacjonują w Centrum Kosmicznym im. Johnsona NASA i są zobowiązani do utrzymywania aktywnego statusu dyżurnego w zakresie wynagrodzenia, świadczeń i urlopu.

Zgony astronautów

Pomysł podróży w wielką niewiadomą byłby spełnieniem marzeń wielu aspirujących astronautów. Jednak w ciągu ostatnich 50 lat doszło do zalewu katastrof związanych z lotami kosmicznymi, które można porównać do najgorszego koszmaru astronauty.

Około 30 astronautów i kosmonautów zginęło podczas szkolenia lub podejmowania niebezpiecznych misji kosmicznych w ciągu ostatniego półwiecza. Jednak zdecydowana większość tych zgonów miała miejsce na ziemi lub w ziemskiej atmosferze, poniżej uznanej granicy kosmicznej znanej jako linia Kármána, która ma około 100 km wysokości.

Jedna z takich tragedii miała miejsce, gdy spektakularna eksplozja wewnątrz kapsuły kosmicznej na szczycie jej wyrzutni zabiła pierwszych trzech amerykańskich astronautów Apollo zaledwie 218 stóp (66,4 m) nad ziemią. Kapsuła Apollo 1 została prawdopodobnie wrzucona do piekła przez iskrę elektryczną, zabijając trzech bohaterów z ery kosmicznej, których imiona były nazwiskami domowymi, i które stawiają na narodowy wysiłek eksploracji księżyca pauza. Była to pierwsza znana katastrofa kosmiczna w historii.

W rutynowym teście naziemnym podczas lotu orbitalnego weterani kosmiczni Edward H. Biały, 36; Grissom Virgil, 40; i debiutant Roger Chaffee, 31 lat; zginął w płomieniach, leżąc na plecach na swoim księżycowym statku. Mówiono, że zginęli natychmiast w ogniu, który wybuchł w ich zamkniętej kabinie bez uprzedzenia w czystym tlenie.

Bycie astronautą to coś więcej niż tylko podróże kosmiczne i eksploracja kosmosu. Nawet szkolenie podstawowe, szkolenie astronautów i nauka o kosmosie, aby dotrzeć w kosmos, wymaga dużo pracy i poświęcenia. Kontrolowanie się w stanie zerowej grawitacji jest sztuką samą w sobie.

W Kidadl starannie przygotowaliśmy wiele interesujących, przyjaznych rodzinie faktów, aby wszyscy mogli się nimi cieszyć! Jeśli podobały Ci się nasze sugestie dotyczące faktów dotyczących astronautów, dlaczego nie spojrzeć na 10 faktów na temat kosmosu lub astronauta Jemison.