First Battle Of Bull Run Statystyki Fakty Zwycięzca i nie tylko

Wojna secesyjna to jedna z najgłośniejszych bitew w historii Ameryki.

Czteroletnia wojna rozpoczęła się w 1861 r bitwa o Fort Sumter, ale najbardziej godnym uwagi wydarzeniem była pierwsza bitwa pod Bull Run, ponieważ była to pierwsza duża bitwa tej wojny. Konfederaci zwykli nazywać tę bitwę bitwą pod Pierwszym Manassas.

Pierwsza bitwa pod Bull Run miała miejsce 21 lipca 1861 roku w hrabstwie Prince William w Wirginii, położonym na północ od miasta Manassas, w odległości 30 mil (48,3 km) od Waszyngtonu. Bitwa toczyła się między Stanami Zjednoczonymi (Unią) a Stanami Skonfederowanymi (Konfederacja). Stolica Unii znajdowała się w Waszyngtonie, a Konfederaci Południa założyli nową stolicę w Richmond w Wirginii. Po kwietniowej bitwie pod Sumterem Unia przygotowywała się do marszu przeciwko Konfederatom. Nie zdążyli jednak zebrać doświadczonych ludzi i pod ogromną presją polityczną generał Irvin McDowell przygotował słabo wyszkoloną, kilkutysięczną armię.

Z drugiej strony armia konfederatów pod dowództwem gen. P.T. Beauregard był równie niedoświadczony. Generał Irvin McDowell poprowadził tę niedoświadczoną armię przez Bull Run przeciwko Konfederatom, którzy obozowali w pobliżu Manassas Junction. McDowell zaplanował niespodziewany atak na Konfederatów, który został źle wykonany przez jego armię. Plan Konfederatów dotyczący ataku na lewą flankę nie powiódł się. Był taki moment w bitwie, kiedy wszyscy myśleli, że Północ odniesie zwycięstwo. Wiele osób zebrało się nawet, by być świadkami zwycięstwa Unii, ale sytuacja szybko się odwróciła.

W punkcie krytycznym Konfederaci zdobyli więcej żołnierzy, na ich wezwanie do posiłków odpowiedział Kongres Konfederatów. Na pole bitwy przybyło więcej żołnierzy z Wirginii i Doliny Shenandoah pod dowództwem Josepha E. Johnstona. Słynny generał Konfederatów, Thomas J. Jackson, stał na wzgórzu Henry House niczym kamienny mur, broniąc ataku Unii. Rozkazał każdemu żołnierzowi krzyczeć jak furie. Krzyk rebeliantów był znakiem rozpoznawczym protestu Konfederatów przeciwko Unii. Gdy przybyło więcej ludzi, Konfederaci przeprowadzili udany kontratak, a oddział Unii zaczął się powoli wycofywać. Ponieważ armia była niedoświadczona, wielu żołnierzy wpadło w panikę i biegli gorączkowo bez żadnego rozkazu w kierunku Waszyngtonu. Odwrót szybko przerodził się w zamieszki.

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej, czytaj dalej artykuły o słynnych mieszkańcach Pensylwanii w historii i sławnych ludziach, którzy zginęli w Alamo fakty.

Historia pierwszej bitwy pod Bull Run

Pierwsza bitwa pod Bull Run była pierwszą znaczącą bitwą stoczoną podczas wojny secesyjnej. Bitwa toczyła się między Stanami Zjednoczonymi lub Unią a Stanami Skonfederowanymi lub Konfederacją. Mimo że wojska Unii i siły Konfederacji były równie niedoświadczone, ciągłe napływ wojsk Konfederatów pomógł im wygrać.

Bitwa pod Bull Run, znaczące wydarzenie w historii Ameryki, rozegrała się 21 lipca 1861 roku, zaraz po wybuchu wojny secesyjnej. Zaledwie kilka miesięcy wcześniej wojna secesyjna rozpoczęła się w Ameryce bitwą o Fort Sumter. Wojska Konfederacji z Południa wygrały pierwszą bitwę pod Sumter. Byli chętni do zakończenia bitwy i myśleli, że armia Unii Północnej zostawi nowo utworzone Stany Konfederatów w spokoju z kolejnym wielkim zwycięstwem Konfederacji. Północ opracowała również strategię zdobycia nowej stolicy Konfederacji, Richmond w Wirginii, aby zakończyć wojnę. Armia Unii była prowadzona przez generała Roberta Pattersona i generała Irvina McDowella, podczas gdy wojska Konfederacji były dowodzone przez generała Josepha E. Johnstona i P. G. T. Beauregard. Irvin był pod ogromną presją polityczną, by poprowadzić niedoświadczone siły Unii do zwycięstwa nad Konfederatami. Opracował plan pokonania sił Konfederacji w Bull Run, dzieląc wojska związkowe na dwie części pod dowództwem dwóch generałów.

21 lipca 1861 roku, kiedy McDowell rozkazał siłom Unii zaatakować Południe, obie armie miały trudności z radzeniem sobie. Plan nakreślony przez Irvina McDowella był dobry, ale niedoświadczeni młodzi żołnierze nie byli w stanie poprawnie go wdrożyć. Ponieważ jednak brygada Unii miała więcej żołnierzy, popchnęli Konfederatów do tego stopnia, że ​​wydawało się, że będzie to łatwe zwycięstwo Unii. Dzięki heroicznym wyczynom pułkownika Thomasa Jacksona wojska Unii zostały zamknięte za kamiennym murem Henry Hill, dopóki posiłki z armii Johnstona nie przybyły, by dołączyć do bitwy. Oddziały Johnstona i Pattersona razem odepchnęły wojska Unii i zapewniły zwycięstwo Konfederacji. Mówi się, że stojący za Henrym Hillem Thomas Jackson trzymał kamienny mur z taką siłą, że Unii nie udało się go złamać. To przyniosło mu imię Stonewall Jackson, a także był jednym z najważniejszych konfederackich generałów wojny secesyjnej.

Całkowita liczba zgonów w pierwszej bitwie pod Bull Run

Bitwa pod Bull Run była pierwszą bitwą wojny secesyjnej. W bitwie doszło do ogromnego rozlewu krwi, a kilku mężczyzn należących do obu stron straciło życie lub zostało ciężko rannych. W porównaniu z innymi bitwami wojny secesyjnej, które miały dopiero nadejść, kiedy stoczono pierwszą bitwę pod Bull Run, liczba ofiar była mniejsza. Jednak jako pierwsza duża bitwa tej wojny, pierwsza bitwa Bull Run była wczesnym wskaźnikiem wielkości szkód, jakie wojna secesyjna wyrządzi w przyszłości.

Dowódca generalny Unii, Irvin Mcdowell, utworzył oddział składający się z około 28 400 ludzi i maszerował z Waszyngtonu do Wirginii. Tam na przybycie wojsk Unii pod dowództwem generała brygady P.G.T. Beauregard. Po południu 21 lipca 1861 roku do armii Beauregarda dołączyło około dziewięciu tysięcy ludzi pod dowództwem konfederackiego generała Josepha Johnstona. Spośród 28 400 żołnierzy armii Unii około 480 straciło życie. Tysiąc ludzi zostało ciężko rannych, a 1200 żołnierzy zaginęło z wojsk federalnych. Całkowita liczba strat strony federalnej w pierwszej bitwie pod Bull Run wyniosła 2680 ofiar, prawie dziewięć i pół procent całej ich armii. W przypadku Konfederatów łączna liczba strat wyniosła około 2000 ofiar, co stanowiło nieco ponad sześć procent całego oddziału. Łącząc wojska Beauregarda i Johnstona, w oddziale Konfederacji było około 30 800 ludzi, z czego 1600 zostało rannych, kilkanaście zaginęło, a 390 zginęło.

Najbardziej dotkliwa strata dla Związku nastąpiła w brakującej kategorii osób utraconych. Po wybuchu wojny w armii Unii zaginęło ponad tysiąc osób, sto razy liczniejszych niż konfederatów. Wielu żołnierzy Unii zostało wziętych do niewoli po pierwszej bitwie pod Bull Run i wysłanych do Richmond, stolicy Konfederatów. Więźniowie zostali wysłani do miast położonych dalej na południe, takich jak Karolina Północna i Salisbury z Richmond. Od pierwszej bitwy pod Bull Run koncepcja wymiany jeńców rozpoczęła się między Północą a Południem, co pozwoliło wielu więźniom wycofać się z powrotem na swoje rzeczywiste pozycje.

Ważne daty z pierwszej bitwy nad Bull Run

Dzwony pierwszej dużej bitwy wojny secesyjnej zabrzmiały, gdy armia licząca około 35 000 ludzi maszerowała z Waszyngtonu w kierunku Wirginii pod dowództwem generała Irvina McDowella. Wojska Unii rozpoczęły marsz z Waszyngtonu w kierunku Richmond 16 lipca 1861 roku.

Był to początkowy okres wojny secesyjnej i nikt nie miał pojęcia, jak intensywna będzie wojna. Wojna rozpoczęła się od wybuchu Fortu Sumter w kraju w kwietniu 1861 roku. 16 lipca, kiedy siły Unii zaczęły maszerować w kierunku Richmond, pokonały tylko 5 mil (8 km). Kierowali się w stronę węzła Manassas, który prowadził do doliny Shenandoah. 18 lipca armia dotarła do Centerville. Wojska Konfederacji połączyły siły między 20 a 21 lipca, niektóre przybyły bezpośrednio na pole bitwy. 21 lipca 1861 r. we wczesnych godzinach porannych wojska Unii dotarły do ​​Sudley Springs Ford. Głęboki ryk 30-funtowego karabinu Parrott o godzinie 5:30 rano 21 lipca ogłosił początek bitwy, która trwała około 12 godzin. Wreszcie o 17:30 pierwsza bitwa pod Bull Run zakończyła się zwycięstwem Konfederatów.

Kto wygrał, fakty z pierwszej bitwy pod Bull Run

Pierwsza bitwa pod Bull Run miała miejsce kilka miesięcy po rozpoczęciu wojny secesyjnej. Generałowie brygady obu stron przygotowywali równie niedoświadczone armie do pierwszej bitwy, która później stała się pierwszą dużą bitwą wojny secesyjnej. Wojna toczyła się na południowych brzegach rzeki Bull Run, położonej w pobliżu Manassas Junction.

Pierwsza bitwa pod Bull Run zakończyła się zwycięstwem Konfederatów, a obie strony poniosły dużą liczbę ofiar. Prezydent Konfederacji Jefferson Davis przybył do Bull Run tylko po to, aby zobaczyć odwrót armii Unii. Jednak ich siły nie były wystarczająco zorganizowane, aby ścigać federalnych. Jedną ze słynnych części bitwy było wydarzenie w Henry Hill House. Beauregard zarządził zmasowany kontratak i przez ponad dwie godziny 10 000 ludzi pchało 4500 Konfederatów pod górę. Thomas Jackson wezwał żołnierzy do wydawania wściekłych okrzyków. Okrzyk rebeliantów był znakiem rozpoznawczym linii konfederatów. Ludzie zaczęli się tłoczyć, aby obserwować federalną kawalerię, dopóki posiłki z konfederackiej artylerii nie dotarły na wzgórze i walczyły, dopóki nie pokonały północy.

Mimo że była to bitwa o znacznych rozmiarach, w której na polu bitwy walczyło około 60 000 ludzi, tylko 18 000 faktycznie uczestniczyło z obu stron. Ta krwawa bitwa uświadomiła Unii i Konfederatom, że wojna domowa będzie długa i straszna. Ogromne siły generała Irwina McDowella zostały rozgromione przez armię dowodzoną przez konfederackiego generała G.T. Beauregard. Bitwa rozpoczęła się od przekonania dowództwa wojskowego Unii, że Konfederatów można łatwo zmiażdżyć bez utraty wielu istnień ludzkich. Ta zbytnia pewność siebie była główną przyczyną przedwczesnej bitwy pod Manassas w Północnej Wirginii. Poszukując ludzi do armii, generał McDowell zorganizował oddział składający się z 34 000, głównie niedoświadczonych i słabo wyszkolonych wojskowych z Północy. Później, 21 lipca 1861 r., Udał się do Bull Run, położonego 30 mil (48,3 km) od Waszyngtonu, z zamiarem zdobycia stolicy z rąk Konfederatów wraz ze swoim źle prowadzonym oddziałem.

Zaalarmowany postępem armii Unii, generał P. T. Beauregard zebrał również około 20 000 ludzi i obozował nad strumieniem Bull Run. Wkrótce dołączył do niego oddział generała Josepha J. Johnstona, który przywiózł koleją około 9 000 ludzi z doliny Shenandoah. Do Konfederatów dołączył również mały oddział dowodzony przez pułkownika Nathana Evansa, który dowodził w Stone Bridge. Evans rzucił się ze swoimi siłami na wzgórze Matthews, ale jego armia była zbyt mała, aby powstrzymać federalistów. Bitwa trwała kilka godzin 21-go, na szczycie wzgórza Henry House Hill, tuż obok domu pani B. Judyta Henryk. Każda ze stron przejęła kontrolę nad wzgórzem więcej niż raz iw pewnym momencie wydawało się, że mieszkańcy północy wygrają bitwę. Jednak w miarę jak coraz więcej ludzi z południa napływało na pole bitwy, obrona Konfederacji stała się potężna i stopniowo odpychała mieszkańców północy. Thomas Jackson odegrał znaczącą rolę w odparciu armii Północnej i od tego momentu stał się znany jako Stonewall Jackson.

Siły niedoświadczonej armii McDowella powoli słabły w miarę upływu dnia, a oni byli zmęczeni ciągłym napływem posiłków z Południa, jeden po drugim. Ostatecznie armia McDowella spadła na Konfederatów i zaczęła wycofywać się ze wzgórza. Unia początkowo zaczęła wycofywać się w porządku, ale gdy Konfederaci zniszczyli główną drogę odwrotu, wpadli w panikę. Niewykształcona armia zaczęła gorączkowo uciekać w kierunku Waszyngtonu, przytłoczona sytuacją. Wozy i wagony, w których przybyły wojska Unii, zatykały wąskie drogi Wirginii. Ludzie, którzy przybyli, aby być świadkami bitwy, również utrudniali odwrót. Konfederaci próbowali ścigać wojska Unii, ale nie udało im się to z powodu zdezorganizowanej natury armii. Mieszkańcy północy próbowali przekroczyć Manassas po ponad roku od rana 22 lipca.

Godne uwagi zgony w pierwszej bitwie pod Bull Run

W pierwszej bitwie pod Bull Run obie strony poniosły wiele ofiar. W tej krwawej bitwie zginęło wielu oficerów pierwszej dywizji, w tym oficerowie innych dywizji. Niektórzy z nich byli wybitnymi żołnierzami zarówno armii federalnej, jak i konfederackiej.

Straty Unii w Bull Run obejmowały sześciu zabitych oficerów pierwszej dywizji, 19 rannych i 19 zaginionych. W drugiej dywizji zginęło sześciu oficerów, 12 zostało rannych, a 11 zaginęło. Również w trzeciej dywizji zginęło sześciu oficerów, podczas gdy w czwartej dywizji żaden oficer nie zginął, ale kilku zaginęło. W przypadku Konfederatów po bitwie zginęło łącznie 25 oficerów, 63 zostało rannych, a jeden zaginął. Bitwa zakończyła się nieoczekiwaną liczbą ofiar po obu stronach. Motywem obu stron było jak najszybsze zakończenie walk, aby mogli swobodnie żyć w nowym państwie. Jednak zacięte walki uświadomiły mieszkańcom Ameryki, że bitwa będzie trwała dość długo.

W Kidadl starannie stworzyliśmy wiele interesujących, przyjaznych rodzinie faktów, z których każdy może się cieszyć! Jeśli spodobały Ci się nasze propozycje dot the pierwsza bitwa w Bull Run: statystyki, fakty, zwycięzca i nie tylko, dlaczego więc nie spojrzeć na 51 słynnych mieszkańców Pensylwanii w historii, o których zdecydowanie powinieneś wiedzieć lubFakty dotyczące bitwy pod Little Bighorn?